Profilaktyka

Program profilaktyczny

W czerwcu, w naszej szkole odbywają się spotkania klas z Panią aspirant Ireną Sielską z KPP Chojnice. Tematami spotkań są : „Bezpieczne wakacje”, „Odpowiedzialność karna nieletnich. Uczeń wobec prawa”, „Zagrożenia związane z cyberprzemocą w sieci”. Młodzież z dużym zaciekawieniem i zaangażowaniem podchodzi do zajęć profilaktycznych, które realizowane są w ramach szkolnego programu wychowawczo-profilaktycznego.

Kampania „Nie stań się ofiarą handlu ludźmi”

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Ambasada Brytyjska w Warszawie wraz z partnerami: Policją, Strażą Graniczna i organizacjami pozarządowymi przygotowało kampanię mającą na celu informowanie o ryzyku stania się ofiarą współczesnego niewolnictwa (handlu ludźmi). Kampania organizowana jest przy wsparciu największych serwisów z ogłoszeniami o pracy w Polsce i koncentruje się na kwestii pracy przymusowej.

W związku z rosnącą niepewnością na rynku pracy, spowodowaną obecną pandemią, oraz z potencjalnie większą liczbą osób poszukujących szybkiego zatrudnienia, istnieje ryzyko, że sytuacja ta zostanie wykorzystana przez grupy przestępcze rekrutujące ludzi do pracy przymusowej. Ryzyko to jest szczególnie istotne w sytuacji gdy osoby poszukują pracy za granicą. Kampania informuje o tym, jak bezpiecznie szukać pracy, jak nie zostać wykorzystanym oraz do kogo się zwrócić w razie potrzeby.

Więcej informacji znajdziecie na stronie https://handelludzmi.eu/

Handel ludźmi to przestępstwo!

Sytuacja gospodarcza związana z pandemią koronawirusa może zostać wykorzystana do zatrudnienia osób na niegodziwych warunkach lub wykorzystywaniu ich do pracy przymusowej. Dlatego MSWiA rozpoczyna akcję informacyjną „Handel ludźmi to przestępstwo!”. W ramach pierwszego etapu przygotowano billboardy informujące o tym, gdzie ofiary handlu ludźmi mogą szukać pomocy. Resort w kolejnych etapach planuje druk i kolportaż ulotek w czterech wersjach językowych m.in. w ukraińskiej i wietnamskiej oraz plakatów. Planujemy również wyświetlanie informacji na lotniskach.

Handel ludźmi jest formą współczesnego niewolnictwa i poważnym przestępstwem rażąco naruszającym podstawowe prawa człowieka. Obecnie Polska nie jest już tylko krajem pochodzenia ofiar, ale także krajem tranzytowym, przez który odbywa się transfer ofiar z Europy Wschodniej do Europy Zachodniej oraz krajem docelowym dla ofiar wykorzystywanych głównie w prostytucji i pracy przymusowej. Zgodnie z danymi prokuratury w ubiegłym roku liczba zidentyfikowanych ofiar handlu ludźmi wyniosła 208 osób, w tym 21 małoletnich. W 2018 r. były to 222 osoby, a w 2017 r. – 453 osoby. Niestety nadal większość ofiar handlu ludźmi nie zgłasza się po pomoc.

Więcej informacji znajdziecie na stronie https://handelludzmi.eu/

 

Jak można sobie radzić w dobie pandemii, krótkie wskazówki.

Szerzenie się pandemii COVID-19 może być bardzo stresujące dla wielu osób, podkreślają specjaliści z Centrów Prewencji i Kontroli Chorób (CDC) na stronie internetowej instytucji. Strach i obawy przed chorobą mogą przytłaczać zarówno dorosłych, jak i dla dzieci. Dlatego tak ważna jest znajomość sposobów radzenia sobie z tym obciążeniem.
To, jak zareagujemy na wybuch pandemii, zależy od naszych osobistych predyspozycji, doświadczeń i uwarunkowań, a także od społeczności, w której żyjemy. Do grupy mogącej silniej reagować na tę sytuację należą osoby starsze i osoby z chorobami przewlekłymi, które są bardziej zagrożone COVID19, dzieci i nastolatki, osoby, które znajdują się na pierwszej linii frontu w walce z epidemią, tj. lekarze, pielęgniarki i inni pracownicy medyczni oraz osoby z zaburzeniami psychicznymi, w tym nadużywające substancji psychoaktywnych. Również osoby poddane kwarantannie mogą przeżywać nasilony stres (nawet jeśli nie są chore), ze względu na izolację od innych ludzi.
Przerwa w śledzeniu wiadomości
Wśród objawów stresu związanego z wybuchem pandemii eksperci wymieniają m.in. występowanie nasilonych obaw i lęków o własne zdrowie i zdrowie swoich najbliższych, zmiany w nawykach związanych ze snem i spożywaniem posiłków, problemy ze snem i koncentracją uwagi, pogorszenie objawów choroby przewlekłej, zwiększone spożycie alkoholu, wyrobów tytoniowych i innych substancji psychoaktywnych.
Każdy może jednak podjąć proste kroki, by pomóc sobie, rodzinie i najbliższym w radzeniu sobie ze stresem wywołanym pandemią, podkreślają eksperci CDC.
W tym celu powinniśmy robić sobie przerwy od oglądania, czytania czy słuchania nowych informacji na temat pandemii w mediach, również społecznościowych. Ciągłe skupianie się tym problemie może nasilać niepokój.
Warto też zadbać o siebie i swoje ciało – ćwiczyć głębokie oddechy, rozciąganie lub medytację. Dobrze jest spożywać zdrowe, zbilansowane posiłki, wykonywać regularne ćwiczenia, wysypiać się, unikać alkoholu i innych substancji psychoaktywnych.
Przyjemne aktywności
Powinniśmy też starać się podejmować aktywności, które nas rozluźniają i sprawiają nam przyjemność.
Poza tym warto porozmawiać z osobami, do których mamy zaufanie o swoich obawach i emocjach. Jeśli stres istotnie zakłóca nasze codzienne aktywności przez kolejne dni, warto poradzić się psychologa lub lekarza.
Dzielenie się z innymi sprawdzonymi informacjami na temat wirusa i epidemii COVID-19 (a nie plotkami, czy fake newsami) pozwoli lepiej ocenić, jakie zagrożenie stanowi ona dla nas samych i naszych bliskich, a przez to może złagodzić stres.

Dzieci też się stresują
Reakcja dzieci i nastolatków zależy w dużym stopniu od tego, jak zachowują się dorośli w ich otoczeniu – podkreślają eksperci CDC. Rodzice, którzy reagują ze spokojem i pewnością, będą stanowić wsparcie dla swoich dzieci. Dlatego tak ważne jest, by opierać się na sprawdzonych informacjach na temat wirusa.
Nie wszystkie dzieci reagują na stres w ten sam sposób. U najmłodszych można obserwować zwiększoną płaczliwość lub rozdrażnienie, a nawet powrót zachowań, z których dziecko wyrosło, jak moczenie nocne. Wśród innych objawów nadmiernej reakcji stresowej na epidemię eksperci wymieniają: smutek, nasilone zamartwianie się, niezdrowe zachowania dotyczące snu czy jedzenia, a u nastolatków również nadmierną drażliwość, tzw. złe zachowanie, problemy z koncentracją uwagi, unikanie obowiązków szkolnych, jak również aktywności, które w przeszłości sprawiały dziecku radość, bóle głowy i ciała bez konkretnej przyczyny, a także sięganie po alkohol, papierosy i inne substancje psychoaktywne.
Rodzice mogą pomóc dzieciom w łagodzeniu stresu związanego z pandemią poprzez rozmowę, rzeczowe i przystępne przedstawienie faktów. Ważne jest też, by dać dzieciom i nastolatkom poczucie bezpieczeństwa, pozwolić na wyrażenie emocji, takich jak zdenerwowanie, złość, a także podzielić się z nimi własnymi sposobami na rozładowanie stresu.
Codzienna rutyna bardzo ważna
W czasie epidemii warto ograniczyć dzieciom i młodzieży dostęp do wiadomości w mediach, również społecznościowych. Dzieci mogą błędnie interpretować informacje, które do nich docierają i bać się tego, czego nie rozumieją.
Specjaliści podkreślają, że dobrze jest też trzymać się dotychczasowej rutyny, jeśli chodzi codzienne aktywności, a w sytuacji, gdy zamknięte zostają szkoły stworzyć nowy schemat dnia obejmujący naukę oraz czas wolny.
Osoby, które cierpią na schorzenia psychiczne powinny w tym okresie kontynuować dotychczasową terapię i obserwować się pod kątem wystąpienia nowych objawów lub pogorszenia dotychczasowych. Gdy zaobserwują niepokojące zmiany, np. myśli samobójcze, myśli o skrzywdzeniu siebie lub innych, powinny zadzwonić po pomoc.
W przypadku osób, które znajdują się na pierwszej linii walki z epidemią, jak lekarze czy pielęgniarki, może dojść do wystąpienia tzw. wtórnego stresu traumatycznego (STS). Może on dawać objawy fizyczne, jak zmęczenie oraz psychiczne – lęk, poczucie winy, wycofanie. W sytuacji, w której stres negatywnie wpływa na zdolność opiekowania się własną rodziną i pacjentami, warto zwrócić się po pomoc psychologiczną – radzą amerykańscy specjaliści.
SPRAWDŹ: 40 proc. mieszkańców Lombardii dalej wychodzi z domu. „Musimy być bardziej rygorystyczni.
Czytaj więcej na https://twojezdrowie.rmf24.pl/choroby/koronawirus-covid-19/news-koronawirusjak-radzic-sobie-ze-stresem-w-czasiepandemii,nId,4388471#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome

Koronawirus. Jak można się zarazić, profilaktyka.

Koronawirus: co to jest?

Koronawirus SARS-Cov-2 wywołuje chorobę podobną do grypy o nazwie COVID-19, która u niektórych osób (około 20 proc.) może doprowadzić do poważnych powikłań płucnych, a u około 1 do 3 proc. – do zgonu. Choroba objawia się najczęściej pięć dni po zarażeniu i trwa do 2 tygodni u 80 proc. ludzi. Dzieci chorują najczęściej łagodnie. Osoby starsze, z wieloma przewlekłymi chorobami, są najbardziej narażone na ciężki przebieg choroby i dlatego powinniśmy wszyscy zadbać, aby ich nie zarazić. Decyzję o sposobie leczenia podejmuje lekarz. Leczenie jest wyłącznie objawowe, czyli polega na leczeniu objawów choroby, takich jak gorączka lub problemy z oddychaniem. W literaturze naukowej opisuje się przypadki skutecznego wyleczenia pacjentów zakażonych koronawirusem za pomocą dotychczas znanych leków.

Koronawirus: Jak można się zarazić? Jak się rozprzestrzenia się SARS-CoV-2?

Według obserwacji, koronawirusem można się zarazić od osoby chorej wyłącznie przez drogi oddechowe i być może również przez spojówkę. Najczęściej dochodzi do zakażenia, kiedy Antybiotyki działają przeciwko bakteriom, ale nie działają przeciwko wirusom. Dlatego antybiotyki nie powinny być stosowane jako środek zapobiegawczy lub leczniczy. Osoby hospitalizowane z powodu koronawirusa mogą otrzymywać antybiotyki, jeśli wystąpi zakażenie bakteryjne, wtórne w stosunku do wirusowego. Pomagają więc one zwalczyć bakterie, jednak wirus musi być pokonany przez organizm pacjenta.
Chory kaszle, a my wdychamy aerozol drobnych kropelek jego śliny. Aby zmniejszyć ryzyko zakażenia należy unikać bliskiego kontaktu, podawania rąk itp. Ponieważ bardzo trudno uniknąć dotykania przedmiotów (na których być może znajdują się wirusy) należy pamiętać o unikaniu dotykania okolic własnych ust. Również mycie rąk wodą z mydłem uznane jest za ważną metodę profilaktyki.
Jednak ze względu na fakt, że znaczna liczba zakażeń pochodzi od osób bez zewnętrznych objawów choroby, coraz częściej formułowane się opinie, że łatwiej jesteśmy w stanie kontrolować to, żeby nie zarażać innych (zwłaszcza osób z grup ryzyka) niż samemu uniknąć zakażenia.

Koronawirus: jaka jest bezpieczna odległość? Jaki zachować odstęp?

Większość opracowań, takich jak zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia, Głównego Inspektora Sanitarnego i innych instytucji rządowych zaleca utrzymywanie odległości 1 metra od innej osoby, wskazując, że powinien to być odstęp wystarczający.
Równocześnie jednak pojawiają się opinie, które nie mają wprawdzie charakteru bezwzględnych zaleceń, a które wskazują jednak, że istnieje wiele innych czynników sprzyjających przenoszeniu wirusa. W takich wypadkach zachowanie odstępu 1 metra nie stanowi gwarancji bezpieczeństwa. W szczególności wskazuje się na ryzyko, powstające w zamkniętych pomieszczeniach i wynikające ze stosowania klimatyzacji.

Koronawirus: czy e-papierosy zwiększają ryzyko zachorowania?

Obserwacje ostatnich dni, dokonywane m.in w USA wskazały, że obok osób starszych, również osoby relatywnie młode okazują się eksponowane na koronawirusa. Jako jedną z przyczyn wskazuje się bardzo dużą popularność e-papierosów. Nie zostało w tej sprawie wydane żadne ostrzeżenie ale niektóre ośrodki naukowe zwracają uwagę właśnie na szkodliwość e-papierosów. Według specjalistów z Cleveland Clinic w USA ostatnie obserwacje wykazały, że aldehydy i inne składniki znajdujące się w płynach waporyzujących mogą zaburzać funkcję immunologiczną komórek znajdujących się w drogach oddechowych i płucach. Tymczasem to właśnie płuca stanowią wrota dla wirusa do naszego organizmu.

Koronawirus: kiedy podejrzewać u siebie zarażenie?

Aby myśleć o tym, że zachorowaliśmy, uważa się, że muszą być spełnione trzy warunki:
1. Kontakt – wyjazd do obszaru, w którym jest aktywna epidemia albo bezpośredni bliski kontakt osobą chorą.
2. Najczęściej pięć dni po kontakcie: gorączka 38 stopni C lub więcej i osłabienie.
3. Kaszel suchy, trudności z oddychaniem.
Należy jednak podkreślić, że w obserwacjach zanotowano potwierdzone przypadki zachorowań z mniej nasilonymi objawami lub bez objawów. Takie osoby były źródłem zakażeń innych.

Koronowirus: co robić, gdy podejrzewamy zakażenie?

Osoba, która podejrzewa u siebie zarażenie koronawirusem, nie powinna zgłaszać się do przychodni ani do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. Zgodnie z aktualnymi (mogą się zmienić) wytycznymi Głównego Inspektora Sanitarnego lekarz w przychodni albo w SOR nie ma prawa nawet takiej osoby zbadać. Powinien odizolować takiego chorego i zamówić specjalny transport, który przewiezie go do jednego ze szpitali zakaźnych. Najlepiej zadzwonić do swojej przychodni i skontaktować się z lekarzem. Lekarz ma prawo udzielić porady telefonicznej i wystawić na jej podstawie elektroniczne zwolnienie z pracy do 14 dni.
W czasie takiego zwolnienia trzeba stosować leczenie jak w grypie (odpoczynek, leki przeciwgorączkowe, picie dużej ilości płynów). Konieczna jest samoobserwacja i mierzenie dwa razy dziennie temperatury. Jeżeli pojawią się duszność i kłopoty z oddychaniem, trzeba zadzwonić na całodobowy numer 112, pod którym dyżurują ludzie organizujący niezbędną pomoc.

Koronawirus: kwarantanna

Osoby, które mieszkają lub pracują w bliskim kontakcie z osobą, która zachorowała, powinny podlegać 14-dniowej kwarantannie. W tym celu należy zadzwonić do Stacji Sanepid (telefony powyżej), aby powiadomić o kontakcie z osobą chorą i uzyskać postanowienie o kwarantannie, które jest równoważne ze zwolnieniem lekarskim. W czasie kwarantanny należy pozostawać w domu, poprosić telefonicznie sąsiadów czy znajomych o dostarczanie pod drzwi potrzebnych zakupów. Wiemy już, że choroba ujawnia się najczęściej po pięciu dniach od zakażenia, ale zdarzają się osoby z dłuższym okresem wylęgania – dlatego kwarantanna trwa 14 dni. Ze statystyk chińskich i włoskich wiemy, że rodzina i bliscy osoby chorej mieszkające razem zarażają się w około 10 proc. przy zachowaniu najprostszych zasad ochrony przed zarażeniem (opisanych wyżej).

Koronawirus: maseczki

Maseczka chirurgiczna (lub inna , złożona z kilku warstw tkaniny) chroni przed przenoszeniem koronawirusa, kiedy używa jej osoba chora, kaszląca. Drobne kropelki zawierające wirusa, nie rozpylają się wtedy w powietrzu tylko osiadają na maseczce. Maseczka zmniejsza też ryzyko zakażenia u osób pielęgnujących chorych w zamkniętych pomieszczeniach, kiedy musi dochodzić do bliskiego kontaktu.
Należy pamiętać, że w wielu wypadkach zakażenie wirusem przebiega bezobjawowo lub z niewielkim objawami. Tak więc profilaktyczne noszenie maseczki może zapobiec zarażaniu innej osoby, szczególnie w wypadkach, kiedy zarażony nie zdaje sobie sprawy z własnej choroby. Dotyczy to najbardziej miejsc, w których nie da się uniknąć bliższego kontaktu.

Koronawirus: komunikacja publiczna

Należy ograniczyć się tylko do rzeczywiście koniecznych przejazdów komunikacją publiczną (autobusy, tramwaje, pociągi). Jeżeli to możliwe – należy zadbać o częste wywietrzenie pojazdów. Jeżeli to możliwe zachować odległość ponad 1 metra od innych ludzi. Maseczka na twarzy zmniejsza ryzyko przypadkowego zarażenia w czasie przejazdów. Osoby chore, podejrzane o chorobę, lub w czasie kwarantanny nie powinny w ogóle używać środków komunikacji publicznej.

Koronawirus: higiena osobista

Bardzo ważne jest zachowanie zasad higieny osobistej.
 Poza domem i po przyjściu do domu należy starannie myć ręce. Koronawirus jest podatny na rozpuszczalniki lipidów, co oznacza, że dokładne, co najmniej 30 sekundowe mycie rąk wodą ze zwykłym mydłem lub detergentem, jest kluczowe, by ograniczyć rozprzestrzeniania się koronawirusa.
 Aby zapobiegać zarażeniu niepotrzebne są płyny dezynfekcyjne, wystarczy zwykłe mydło i środki czyszczące często stosowane.
 Dla zwiększenia bezpieczeństwa własnego i swoich bliskich warto często po przyjściu do domu brać prysznic.
 Ważne jest też zadbanie o dobrą odporność: odpowiednia długość snu, zdrowe odżywianie.
 Nie ma argumentów naukowych, które potwierdzają skuteczność leków, czy suplementów diety w zmniejszaniu ryzyka zarażenia koronawirusem czy podnoszeniu odporności

Koronawirus: wizyty u lekarza

Należy unikać wizyt u lekarza, jeżeli nie są absolutnie konieczne. Zwykłe przeziębienia nie wymagają wizyty w przychodni, można je leczyć samodzielnie w domu (leżenie w łóżku, leki przeciwgorączkowe, picie dużej ilości płynów). Zwolnienie do 14 dni można uzyskać telefonicznie (teleporada z lekarzem rodzinnym w swojej przychodni). Trzeba też odłożyć wszelkie wizyty profilaktyczne, czy kontrolne wizyty u lekarza. Przepisy ustanowione na czas epidemii dopuszczają możliwość porady telefonicznej. Warto zadzwonić do przychodni, jeżeli potrzebujemy po prostu przedłużenia recepty, na leki które przyjmujemy na stałe. Można taką receptę odebrać nie czekając w poczekalni na wizytę u lekarza.

Pomocy psychologiczno-pedagogicznej udziela Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Chojnicach tel. 52334460

Stop przemocy

Dnia 1.12.2016r. uczniowie klas 3 liceum wzięli udział w spotkaniu z policjantem p. Dariuszem Piekarskim nt. odpowiedzialności prawnej, konsekwencji używania środków psychoaktywnych, cyberprzemocy oraz handlu ludźmi.

Stop przemocy

W miesiącu marcu Szkolne Koło PCK przygotowało akcję plakatową – informacyjną dotyczącą przeciwdziałaniu przemocy. Prace młodzieży wywieszone zostały na korytarzach technikum.

Spotkanie z policjantem

W miesiącach luty marzec w naszej szkole odbyły się spotkania klas I z policjantem Panem Dariuszem Piekarskim z KP w Chojnicach, nt. „Odpowiedzialność karna nieletnich. Uczeń wobec prawa”.

Mikołajki w ZSS w Chojnicach

9 grudnia 2015r. uczniowie I i II klas naszego technikum wzięli udział w wolontariacie w ZSS w Chojnicach. Opiekowali się uczniami tej szkoły podczas „Mikołajek”.

CHROŃ SWOJE DZIECKO PRZED NARKOTYKAMI I DOPALACZAMI

Najlepszą ochroną młodego człowieka przed uzależnieniem jest bliski z nim kontakt. Codzienne rozmowy, zainteresowanie sprawami dziecka, życzliwość i akceptacja – pomogą uchronić je przed kontaktem z narkotykami.

RODZICU !

  • naucz dziecko mówić NIE – wytłumacz mu, że oznaką dojrzałości i mądrości jest właśnie nieuleganie namowom rówieśników, a nie na odwrót. Poddając się negatywnemu wpływowi kolegów, tak naprawdę okazujemy słabość i niepewność swojej pozycji w grupie.
  • poszerz swoją wiedzę na temat narkotyków – łatwiej przekonasz dziecko o ich szkodliwości, używając rzeczowych argumentów. Powinieneś nauczyć się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze wskazujące na zażywanie substancji uzależniających, by w porę zareagować oraz wiedzieć, gdzie znaleźć pomoc dla siebie i dla dziecka, kiedy pojawi się problem.

CO ROBIĆ, GDY PODEJRZEWASZ, ŻE DZIECKO BIEŻE NARKOTYKI ?

  • odłóż emocje, włącz rozum – nie ulegaj emocjom, nie urządzaj awantur. Możliwe, że nastolatek dopiero zaczął eksperymentować z tymi substancjami i nie zdążył się uzależnić. Jest duże prawdopodobieństwo, że nie zdaje sobie sprawy ze zgubnych konsekwencji ich stosowania. Skup się na tym, by uświadomić młodemu człowiekowi, na co się naraża. Dobrze przygotuj się do tej rozmowy (dowiedz się jak najwięcej o substancjach psychoaktywnych), dzięki temu będziesz bardziej przekonujący.
  • wysłuchaj, co nastolatek ma do powiedzenia na temat swoich prób narkotykowych – nie oceniaj i nie krytykuj, nie zarzucaj pretensjami typu: „jak mogłeś mi to zrobić”. Powiedz, że martwisz się o jego zdrowie i przyszłość. Twoje zaufanie zostało wystawione na ciężką próbę. Ustalcie nowe reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj – stosuj zasadę ograniczonego zaufania: np. nastolatek ma wracać do domu przed godziną 21, dopóki nie będziesz pewien, że możesz mu zaufać, że w razie Twoich podejrzeń o dalsze branie, podda się testom na wykrywanie obecności narkotyków w organizmie.
  • jeżeli zauważysz u dziecka objawy przedawkowania – np. omdlenia, majaki, zwiotczenie lub zesztywnienie mięśni itd. nie wpadaj w panikę i nie próbuj akurat w tej chwili ustalić ich powodów. Wezwij lekarza! Pomoc medyczna jest wtedy najważniejsza (płukanie żołądka, odtrucie, itd.). Dopiero potem porozmawiaj z dzieckiem. Jeżeli okaże się, że nastolatek sięga po dane środki od dawna i jest już uzależniony, konieczna będzie profesjonalna terapia.

RODZICU !

  • nie ukrywaj problemu – NIE USPRAWIEDLIWIAJ NIEOBECNOŚCI W SZKOLE, korzystaj ze wsparcia, szukaj pomocy specjalistów zajmujących się uzależnieniami.

PAMIĘTAJ !

  • jeżeli Twoje dziecko zostanie złapane na posiadaniu narkotyków – zostanie oskarżone o złamanie prawa. Przy pierwszej „wpadce” może zostać ukarane upomnieniem lub grzywną. Do 17 roku życia może stanąć przed sądem dla nieletnich.
  • jeżeli wiesz, że Twoje dziecko dzieli się ze znajomymi narkotykami lub innymi substancjami psychoaktywnymi w Twoim domu i nic z tym nie robisz, popełniasz przestępstwo. Pozwolenie na palenie marihuany w Twoim domu również jest przestępstwem.

Skip to content